Geweldig & Gênant – 21

We gingen niet naar Werchter dit jaar. Jarenlang zijn we geweest, maar dit jaar werd er gepast. Te duur en tijd om volwassen te worden, ofzoiets. De logica klopte in ons hoofd. Tot Elbow op de affiche kwam en toen veranderde de situatie. Na een een autorit van 8 kilometer werd beslist dat we wel zouden gaan. Vandaag liet het lief mij weten dat Mumford & Sons komen. Kijk, onze Herman zal mijne maat nooit worden, maar hij scoort toch bonuspunten dit jaar. Dju toch. Toen ik naar huis reed passeerden ze op de radio met ‘I will wait’. De zon scheen en heel even kon ik al de zomer ruiken. Wat ben ik er klaar voor. Wat zijn we er klaar voor. Nog één zomer, een laatste, nog één keer alles geven voor we groot zijn. Hoe geweldig is dat niet?

 

Geweldig

• Het huwelijksaanzoek en de reacties van iedereen. Ja, mijn maten zijn de max (wat zeg ik ulder al de hele tijd?) en neen, ik ben het niet die verloofd is. Hier en nu beloof ik jullie plechtig dat wanneer ik verloofd ben er veel meer drama en tamtam van gemaakt zal worden dan één blogpost. Duh.
• Stoofvleesfrietdag met verse frietjes die het lief speciaal om 8 uur ‘s ochtends heeft gesneden en voorgebakken. Liefde.
• Een rokje (van bij Mieke!), kleedje en topje gescoord op het Fair Fashion Fest voor in totaal 75 euro, allemaal fair-trade en ecologisch en verantwoord en ik zie er niet uit als een hippie. Bring it on, zomer.
• #boostyourpositivity is gedaan. Zondag is er wel  nog een meeting met allemaal hippe blog(g)(st)ers in Gent. Mijn prinsessengewuif en ik zijn er klaar voor.
• Baby MC kan rechtzitten, helemaal alleen.

Gênant

• Vrijdagavond wuif ik het lief uit, in mijn enthousiasme (waarvoor exact laat ik in het midden)  huppel ik naar de keuken. Even, een seconde, vergeet ik dat wij lage deurgaten hebben. Boenk. Keihard met mijn hoofd tegen de chambrang. Maat, zo’n zeer. Neerzitten, tranen in de ogen en een dikke bult. Mezelf vermannen en tegen niemand iets zeggen. Blij zijn dat het lief thuiskomt. Hem zien kijken naar het deurgat en hem horen vragen vanwaar dat beetje puin komt. Dan denkt ge uw eigen dommigheid te verbergen, blijkt dat ge met uw hoofd een deel baksteen hebt los geslaan.  Wat kan ik zeggen? Ik ben een harde. Dat is ook iets waard.
• Morgen is belangrijk. De notaris komt naar het huis. Met tijd en stond leg ik u dat wel uit. We zijn er al een ganse week mee bezig. Deze middag zegt het lief: “Ik ben wat nerveus voor morgen” waarop ik heel droog antwoord: “Euh? Waarom?”. Dit zal ik nooit snappen van mezelf. Oké, toegegeven, ik maak me in het algemeen minder zorgen dan hem, maar dat vergeten? Elke dag zijn we ermee bezig en dan ga ik even vragen waarom? Goeie Romina. Pluspunten voor betrokkenheid. De enige kaart die ik kan trekken is die van maandagochtend. Vandaar: het was maandagochtend.
• Zien hoe Sofie Lemaire kampioen is in Ruzzle. Dolenthousiast zijn en het ook installeren. Zonder schaamte Ruzzle beginnen spelen en plots merken dat er twee uur weg is. Twee uur!? Waar zijn die heen? Weet gulder het? Ik precies ook niet echt.
• Naar het Fair Fashion Fest gaan en een man zien in een onesie pyjama met een pinnemuts. Openminded proberen te zijn en niet lachen. Proberen niet te kijken naar zijn kruis. Proberen niet te giechelen. Ik heb een open geest en zal iedereen aanvaarden hoe hij of zij is. Herhaal dat mantra duusd keer. Zien dat zijn spel los hangt en er een ankerprint strategisch geplaatst staat. Horen hoe hij zegt dat hij zaadjes gaat strooien in zijn moestuintje. Giechelen. Kijk. Mijn inner-Ingeborg en ikzelf proberen. Soms is dat tevergeefs. Dat is was een beetje schaamtelijk, want ik ben dertig en moet iedereen aanvaarden in hun eigen persoon, maar soms is ‘t gewoon grappig en dan is Ingeborg foetsie. Sorry mijnheer, het was een schone muts. Echt.
• Op uw werk zitten terwijl de radio opstaat. Druk bezig zijn met uw werk en plots iets dom horen op de radio. Luidop “Moh gij dwoaze kalle” zeggen. Uw bazin raar zien opkijken. Moeten uitleggen dat ge precies niet akkoord zijn met wat dat mens net zei. Soms is dat echt sterker dan mezelf. En het komt meer voor dan dat ge wilt weten, zo’n aanval van niet-akkoord zijn. Ik weet dat veel mensen zoiets doen, dus ik voel me niet abnormaal. Het wordt wel een beetje raar wanneer ge overkomt als iemand met La Tourette.
• Vertalingen opzoeken van vaktermen. Op bezoek gaan bij goede vriend Google Translate. Zien dat hij van ‘Hamshack’ vertaalt naar ‘Cabane de Jambon’ en nog van die stoten. Uzelf een deuk lachen, want: funny guy Google. Vermoeid zijn en er net een beetje teveel mee lachen. Nog zoiets dat iedereen wel eens voor heeft, denk ik. Op zich ook niet echt een schande, was het niet dat ik door vermoeidheid precies een gestoorde leek. Denk zeehondlawaai in combinatie met klappen. Sorry. Het is soms sterker dan mezelf.  
• En dan nog ééntje qua concentratie. Ik daag u uit om u te concentreren terwijl ge ‘hoebahoebahophop’ hoort op de radio. Zeker wanneer ge het kunt meezingen, zoals ik. Ook al vinden sommigen die kennis gênant, ik niet. Hashtag klassiekers.