Week dertig al, en het is er een van clichés. Wilt ge eens gokken? Ge moogt. Zeker weten dat ge ‘t juist hebt. Verloren gereden? Check! Een woord vergeten? Check! Verstrooid zijn? Check! Check! Check! Er is zo’n gezegde van een ezel en een steen. Geen idee welk beest ik ben, maar het zal in elk geval geen ezel zijn. Misschien ben ik wel een routinebeestje en is dat de reden waarom ik telkens hetzelfde tegen kom? We steken het daar op, en als dat niet mag, dan steek ik het op de technologie. Een GPS die uitvalt, dat noem ik overmacht, dan moet ge niet verwachten dat ik nog op tijd aankom op mijn bestemming. Eigenlijk is ‘t maar goed dat ik van alles tegenkom, anders zou ‘t hier veel te stil zijn. Zo ben ik: alles voor mijn lezers.
Geweldig
- Op sociale media vragen om een kaartje te sturen naar Tjorven en zien dat mensen dat massaal doen. Wat zijt gelle toch allemaal de max! Merci, gasten.
- Alle strijk is gedaan. Driewerf hoera. Hoera! Hoera! Hoera!
- Een mooie broek kopen en horen van anderen dat die broek echt wel schoon is. Egoboost!
- Elf uur lang slapen zonder schaamte. Dat kan toch deugd doen, zo een keer enorm lang slapen, tot alle moeheid weg is.
- Denken dat alles van Kim opgegaan is in de vlammen, behalve twee stukken. De mama van uw beste maat die afkomt met iets van de Kim. Compleet uit uw lood geslagen zijn en ook wel zot content zijn.
Gênant
- Tegen het lief praten over een “hile, helipok, …”. Eens goed zuchten, een seconde nadenken en dan besluiten met: “rond vliegtuig met schroef achteraan”. Hij begreep mij, dat is het voornaamste. Ik weet nog altijd niet hoe dat komt. Soms verdwijnen woorden. Gelukkig komen ze altijd terug en ben ik geniaal genoeg (ahum) om het anders uitgelegd te krijgen.
- Op weekend zijn in Lo-Reninge. Enthousiast worden van het uitzicht en ‘s ochtends vlug naar beneden lopen met uw kodak. Wel zeker 10 foto’s nemen en dan uw resultaat eens bekijken. ‘No card in camera’ zien verschijnen. Beteuterd terug naar de kamer gaan. Een lief hebben dat zonder probleem een half uur rond rijdt op zoek achter een SD-kaart. Dat komt ervan hé, met mijn ‘vijf tips voor fotobeheer’ in de Femma. Dan ga ik zelf de mist in. Chance dat het lief zo’n kanjer is.
- Een blogmeeting hebben in Gent, in ‘t midden van ‘t stad. Het lief dat uitlegt dat ge u moet parkeren in de Savaanstraat en dan vijfhonderd meter moet stappen. “Niet moeilijk, schatteke”. Vol goede moed vertrekken naar de Savaanstraat, uiteindelijk veel te veel borden tegenkomen die u zeggen dat ge niet in de straat moogt, uw gps ontvangst die wegvalt en gij die u hersenen daardoor ook een beetje kwijt geraakt. Verloren rijden en dan maar naar de locatie zelf rijden en uw auto daar ergens op de baan smijten. Hij stond schoon aan de kant, in niemand’s weg en het is een Citroën C1. Erna heb ik wel mijn hersenen terug gevonden, bij een koffie.
- Naar de Euroshop in Maldegem moeten en een beetje overmoedig zijn. Binnendoor rijden, zonder GPS. Uitkomen in het industrieterrein van Maldegem en daar verloren rijden, voor echt. Uiteindelijk toegeven aan uzelf dat ge weer maar eens de weg kwijt zijt en uw GPS aanzetten. Er is hoop, mensen! Ik zat op 3 minuten van de Euroshop. Zo dicht, en toch zo ver.
- Trouw uw parkeerschijf leggen en daar fier op zijn. ‘s Avonds aan uw auto komen en zien dat ge uw parkeerschijf hebt gelegd op het uur dat ge terug ging vertrekken. Een keer zuchten en uzelf wat uitlachen. Dat geloof je niet, maar ik ben er vanaf geraakt zonder boete. Geluk zit in een klein hoekske. Het was ochtend en ik had nog geen koffie gedronken. De wereld zonder koffie is veel te moeilijk, dat weten we nu wel al allemaal.
De wereld zonder koffie is moeilijk. Dat zouden ze moeten drukken op koffiemokken!
Lol :D, weer goed verstrooid soms :D, alle geluk dat het nooit geen echt erge ‘genânts’ zijn 🙂
Er is maar één reden waarom industrieterreinen bestaan en dat is om onschuldige autobestuurders verloren te laten rijden. For real. Ze leggen die altijd aan in een doolhof en ge kunt meestal het verschil ni zien tussen de baan en den oprit van één of ander giga bedrijf. Zelfs GPS’en durven het daar al eens opgeven. Bermudadriehoeken, da zijn het!
Volgens mij zou ge zelf met een heli-dingeskes daar nog verloren in vliegen 😉
Lichte vorm van Alzheimer, Romina? 😉