Emma’s Mail, maand 1 & 2

Lieve Emma

Deze brief heb ik al honderd keer geschreven en verwijderd. Nooit goed genoeg. Te houterig. Te cliché. Te hard. Te zacht. Ik ging zelfs andere mama’s hun brieven lezen en verzuchtte me bij de schoonheid ervan. Jaloers, dat was ik ook een beetje, omdat zij dat wel kunnen en ik niet. Je brief voor maand één is er daardoor zelfs helemaal niet gekomen. Ik wou wel, maar wat ik ook probeerde: niets was goed genoeg. Dat vat meteen mijn eerste zes weken als jouw mama samen. Het gevoel dat ik niet genoeg kan, dat ik niet genoeg weet en dat alles gigantisch in het honderd loopt. Er was zoveel dat ik dacht te weten, mijn dotje. Ik was er zo zeker van dat wij goed voorbereid waren op jouw komst en ook al zat de diepvries vol eten en lagen al je kleertjes klaar, toch waren we niet voorbereid. Wat had ik de impact die je op ons hebt onderschat. Die is zo allesoverheersend. Dat gaat alle rationaliteit voorbij.

Wanneer je verkrampt, zichtbaar pijn hebt en dan heeeel hard krijst, dan stopt de wereld en breekt mijn hart in duizend stukjes.  Dan is er niets nog belangrijk en wil ik je enkel helpen. Je papa staat er dan een beetje verweesd naar te kijken en doet nog maar eens een rondje “sssshhhht” bij jou, of bij mij, of bij ons samen. Weet je, je mama is een controlefreak (verrassing!) en wou antwoorden en oplossingen. Jij moest stoppen met pijn hebben en iemand moest je helpen. Ondertussen weet ik dat het zo simpel niet is. De tijd zal je moeten helpen, samen met de gekke Duitse osteopaat. Wij geloven daar eigenlijk niet in, meisje, maar het doet je goed, dus gaan we met plezier naar hem. Zo werkt dat ouderschap. Alles voor een gelukkig kindje. Voorlopig toch. Wanneer je zestien bent en een Iphone 32 wilt  zal “alles” relatief blijken. Zo werkt dat ouderschap, helaas voor u, ook.

Nu ben je twee maand. De volledige negen weken en het is heel snel veel leuker geworden. Mijn kind toch. Je lacht naar ons. En hoe, Emma? Geen half gelukte grijns, neen. Een gezicht vol van het grootste geluk dat er bestaat, inclusief schattige geluidjes. Je hebt zelfs putjes in je wangen! Dat grote geluk bewaar je voor mij en wat koester ik die momenten. “Geniet”, zeiden mensen, en nu begrijp ik ook wat ze bedoelden. Oh en of we genieten. We genieten met volle teugen. “We”, ja, want buiten mij krijgt er nog één iemand jouw mooiste lach: je papa. Daar komt dan nog een blik vol herkenning en glinsterende oogjes bij en ook hij kan dan niets anders dan helemaal wegsmelten. Jouw papa heb ik speciaal voor ons gezocht. Je verdient enkel het beste en dat begint bij hem. Wees je wel wat rustig? Want gelijk je hem nu rond je vinger draait zal je pas mogen uitgaan op je dertigste, en dat is misschien wat oud, ook al woon je in ‘t Meetjesland.

Ik ken je beter en beter, mijn dotje, en ik kan je ook beter helpen daardoor. Je favoriete plekje blijft dicht bij mij in de draagdoek en ook al vind ik dat fantastisch, toch is er een deel van mij bezorgd. Hoe moet dat straks in de crèche? Word je niet te aanhankelijk? Ga je de wereld wel snel genoeg ontdekken vanuit zo’n doek? Ze houden me bezig, die vragen, maar we hebben nog wat tijd. Ik hou ze voor later, wanneer je groter bent. En ook al weet ik dat die periode er snel genoeg zal komen, toch wil ik er mij nu nog geen zorgen over maken. Eerst hier en nu. Bij mij, op mij en tegen mij.

Soms wil ik momenten van hier en nu in een doosje stoppen en bewaren voor altijd. Hoe je je lippen tuit wanneer je in slaap valt. Hoe je smakt na het drinken van een fles. Hoe gefascineerd je kijkt naar je eerste knisperboekje. Je handje hard nijpend rond mijn vinger. Je adem op mijn borst wanneer je in de doek zit. Die grote blauwe ogen die mij aankijken vol herkenning. Je zoete babygeur. De gelukzalige grijns die je hebt wanneer we je een bad geven. Je mini-baby-gesnurk. Je geweldige pamperkontje. Je verwonderde blik. Je kleine voetjes. En ook al probeer ik al die momenten vast te leggen op foto, het is tevergeefs, want ze zijn te mooi.
Ik grif ze in mijn hart en sla ze op in mijn hoofd voor altijd.

Voor altijd, Emma.
Wij, vol liefde, voor jou.
Ik hou zoveel van je.

Liefs,

Jouw mama.