De dochter vraagt eigenlijk niet veel, wat een grote luxe is. Of we nu op de markt voorbij een kraam met springende pluche lopen of in de supermarkt, buiten een sandwich vraagt ze niets. Onlangs waren we in de gift shop van de Efteling. Emma had een zakcentje van haar papa gekregen (ohmagad zo cute) om een cadeautje te kopen. De winkel stond stampvol gerief, hoe schreeuweriger, hoe beter. Mijn dochter liep rond, nam alles in zich op en koos dan een puzzel. Ik zei haar dat ze nog iets mocht kiezen en toen vroeg ze een kamerplant. Uiteindelijk heb ik haar een lelijke roze glitterbeker aangesmeerd, en een ander kindje praatte haar een lichtgevende vlinderstok aan. Eerlijk gezegd gebeurt dat het vaakst, dat ik haar iets koop uit mijn eigen enthousiasme. Ik heb net met het lief gesproken en wij hebben beiden geen herinnering van Emma die om iets vraagt in de winkel.
Eten vraagt ze wel vaak, want Emma eet graag en veel. We voorzien een grote dosis gezonde snacks voor haar, van rijstwafels tot olijven of fruit. Haar grootste zondes zijn sandwiches en een Bifi-worst. Ahja, en Chocopops, maar dat is een ander verhaal. Thuis weigeren we haar dus nooit eten, om het even wanneer, ook als ze net van tafel kwam en niet gans haar bord leeg at. Wij geloven niet in ‘bord leeg eten’, dus wij doen daar niet aan mee. Qua drinken krijgt Emma de keuze tussen spuitwater, plat water en rijstmelk. Iedere donderdagochtend gaan we naar de markt en dan krijgt ze een warme chocomelk. Feest!
En dan liefde. Zowel fysiek als mentaal. Als ik geloof in één iets geven aan je kind, dan is het liefde. Knuffels, kusjes, pakken, samen slapen, dansen, springen, huilen, … Alles wordt opgevangen met liefde. Tot Emma er was wisten wij niet eens dat zoveel liefde bestond. Of het nu ‘s ochtends met haar papa in de zetel onder het papadeken is, of dansend met mij op haar ‘podium’ (een deken op de grond) op liedjes van K3, het wordt gedaan met liefde. Wij zijn het baken dat haar altijd zal ondersteunen, troosten en liefhebben, en wij zijn ons ontzettend bewust van die rol. We hopen heel hard dat we Emma het gevoel kunnen bezorgen dat ze hier altijd zichzelf kan en mag zijn en dat dat nooit iets zal veranderen aan onze liefde voor haar.
We zullen haar ongetwijfeld nog veel weigeren in de toekomst, en dat is niet erg.
Zolang ze het gevoel heeft dat we haar als persoon aanvaarden ben ik gelukkig.
Deze post maakt deel uit van #ouderzonden, een initiatief van mezelf en Annelore. Met meer dan vijftig Nederlandstalige bloggers schrijven we gedurende zeven weken elke donderdag over het ouderschap. Je kan er meer over lezen op deze pagina.
Deze post maakt ook deel uit van de 40 dagen bloggen challenge. Dit is dag 19/40.