Week 37. Nog maximum 3 weken te gaan en eindelijk snap ik waarom mensen zeggen: “Ge zijt aan ‘t aftellen zekerst?”. De laatste dagen waren dagen van vermoeidheid, zuchten en puffen. Van de 24 uur lig ik zo’n 18 uur plat en van de 1000 dingen op mijn to-do list heb ik enkel de vaat gedaan. We kunnen dus echt wel stellen dat die dochter van mij op zijn minst de Nobelprijs zal winnen, want een andere uitleg is er gewoonweg niet. Een genie kweken kost blijkbaar veel energie. Of ik word oud, dat kan ook. Morgen feiteliljk, dan word ik 31 en voor ‘t eerst ooit kan het mij weinig schelen. Ik ben veel te curieus naar de verjaardag van mijn dochter.
Geweldig
- Ik kocht het schattigste kerstoutfitje ooit voor de dochter. Eigenlijk is het een beetje te groot, maar niemand kan mij iets kwalijk nemen. Zo schoon.
- Het lief. Mijn lief. Wat ben ik zo blij dat ik die tegen ben gekomen en wat is hij perfect voor mij. De dochter heeft nu al chance met zo’n papa, om maar te zwijgen van hoeveel chance haar mama heeft.
- Alle kerstcadeaus werden online gekocht en elke dag komen hier pakjes toe. Pakje per pakje dichter bij de 25e.
- Op Instagram doe ik een wedstrijd. Je kan een speciaal en hip kleurboek winnen.
- Zelfgebreide mutsjes voor de dochter.
Gênant
- De schoonbroer die vraagt of ik met het 9-jarige neefje naar het nabij gelegen dorp wil gaan achter banden voor de go-cart. Het lief dat grinnikt bij het idee alleen al, want die weet dat ik geen idee heb waar ‘Sint-Magriete’ ligt. Me niet laten kennen en met het neefje trok ik naar het dorp hiernaast. We reden niet verkeerd, kwamen juist terecht en raakten vlekkeloos thuis. Dat we daarom eerst naar het huis van mijn schoonbroer moesten omdat het neefje enkel vanaf daar de weg kent is een detail. Het neefje was trouwens keifier dat hij een betere GPS bleek dat die TomTom brol. Zo ben ik, bouwend aan de kinderen hun zelfvertrouwen op eigen risico.
- Nesteldrang 2.0 hebben en de badkamer kuisen. Al puffend en zuchtend bukken om het bad uit te wassen. Ontdekken dat je geen evenwicht meer heb ondersteboven half in het bad vallen. Vrezen voor een takelwagen. Luid lachen om de dommigheid van mijn eigen en me uit bad kunnen leunen en op de grond rollen. Zwangerschapsyoga, de Rominijlpaard edition, die zonder evenwicht.
- Willen printen en er niet in slagen. Drie keer gefrustreerd op printen klikken en veel te ambetant worden voor wat het waard is. De printer uit zetten en terug aan zetten. De inkt eruit halen en er goed mee schudden. De inkt er terug insteken en alles allemaal tevergeefs. Zo gefrustreerd raken dat er tranen aan te pas komen. Zien dat de kabel niet in de pc zit en tot 10 tellen om te vermijden dat je jezelf slaat. Ziet ge nu waarom de dochter een genie wordt? Die heeft hersenen van haar eigen en pakt dan nog eens mijn verstand erbij.
Aftellen is onvermijdelijk, die laatste weken. Al is het maar om toch van een aantal kwaaltjes verlost te zijn.
Moest ik scenario 2 doormaken (gelukkig, ik heb nog altijd geen bad omdat ik te lui ben om eindelijk werk te maken van onze badkamerrenovatie), zou ik waarschijnlijk ondersteboven in bad zo hard met mezelf en mijn positie beginnen lachen dat ik nog in mijn broek zou doen ook. Het valt dus allemaal best mee
Pipi willen/leren/kunnen ophouden tijdens en nog lang na uw zwangerschap, ik kan er ne boek over schrijven
Ik vond het einde van mijn zwangerschappen altijd de max. In de Colruyt lopen, iemand tegenkomen die je al eeuwen niet meer gezien hebt, en die dan vraagt “aha, zwanger? Voor wanneer is’t?” en dan “voor eergisteren” kunnen antwoorden. Priceless, kzweeretu.
Vijf dagen overtijd zijn, het beu zijn om thuis te zitten wachten (echt…) en op café gaan in je geboortestad. “Mohow, betrouw je gie dadde, ‘t is wel en eure rieên é!”. “Uhu, en als dat kind er NU uitvalt, ben ik keigelukkig”
De statistieken verslaan, en dat kindje is nog steeds enkel van jou alleen.
Mensen die niet meer durven te bellen.
Macht, macht!
Is die kleine er nu nog niet
Nope. Ik ben volledig akkoord met u.
Haha, de badkamer en de printer, zo herkenbaar
En supertof geschreven alweer!
Zo spannend! Ja, je lezers tellen mee af, hoor!
Zeg, en.. Rominijlpaard edition: sorry, maar ik lig even strijk!
ps: dat wordt echt waar een genie, hoor. Sms’en we nu al naar 4040?
Dat bad… been there done that! yep yep…
Ik noemde mezelf een zeekoe. Al een sjans dat we ook een winterkind hebben (hoe opgeblazen had ik eruit gezien mocht dat in een broeihete zomer geweest zijn). Alle trucjes die men zei uitgetest om het sneller te laten verlopen. Niks hielp! Tot ik het losliet 2 dagen voor ik uitgerekend werd (letterlijk en figuurlijk: vliezen gebroken en dachten dat ik in mijn broek gepiest had… juij).
Hahahaha!!! En hoe, gij krijgt de vaat nog gedaan of wat?! Heldin!!!
Hier ist ook aftellen… spannend he!
Enorm! Daarnet alles in de valies gestopt. Stressen. Gisteren dacht ik ook echt even dat het gang was, maar dan toch weer niet. Zot komde ervan
Dat komt helemaal goed, zoals ge al uw verstand aan uw dochter geeft en ook bereid zijt compleet verloren te rijden voor iemands zelfvertrouwen. Dat kind heeft geluk, zeg.
Is er geen kans dat je overtijd gaat? Allez ja, ik wil je niet verdrietig maken, maar twee keer zo ver over de datum heen gaan dat ik ingeleid moest worden leerde me dat dienen datum nogal relatief is. Bij de oudste was ik er mentaal niet op voorbereid, die dagen leken eindeloos lang te duren (tot manlief twee dagen voor mijn geplande inleiding met een niercrisis op spoed belandde, toen vloog de tijd plots wel weer voorbij).
En zoals Ellen hierboven zei, een negenjarige de weg laten wijzen, dat toont dat je dat gewoon echt goed gaat doen als mama
Op mijn 31ste verjaardag is mijn dochter geboren… 13 jaar geleden ondertussen… héél speciaal om samen te verjaren… (alhoewel ik het eerlijk gezegd liever niet had!). Maar ja, het is nu zo en zolang we allebei gezond en wel zijn is het superfijn samen te vieren!
Hou je goed! Groetjes, Kathleen
Ook al kan het je weinig schelen, toch nog een late gelukkige verjaardag! ‘t Was tenslotte toch de laatste verjaardag van “het leven voor Frankie” he
Mijn mantra, elke dag: “Misschien doen we dit de laatste keer voor we ouders zijn”.
”
“De volgende keer ik u zie is het misschien Tante Indira!!