Veertig dagen lang bloggen. Kathleen van de Verbeelding kwam op het idee (ik moet dat lidmaatschap voor Tuttefrut al sinds december betalen, schaamtelijk) en ik zag het overal passeren maar negeerde het zo’n beetje. Titels van bloggers en Instagramposts vlogen voorbij op mijn newsfeeds en ik klikte nergens door. Tijdens het autorijden bedacht ik me dat het wel wat te maken zou hebben met de vastenperiode. Deze avond, eigenlijk vijf minuten geleden, klikte ik door en schreef ik me in. Het idee is simpel: 40 dagen lang bloggen en zo uit een blogdip geraken. Hierboven zie je de titel van de eerste blogpost. Er zijn meerdere onderwerpen beschikbaar en ge moogt vlees blijven eten. Count me in!
Waarom ik begon met bloggen? Omdat dat onwijs cool was en niemand toen nog internet had. Ik zette een pagina op via Tripod, plaatste strategisch enkele glitterelfjes online en heel mijn omgeving vond mij de nieuwe Bill Gates. Enkel vrouwelijk dan, maar dan West-Vlaams en zonder geld. Ge snapt het punt wel. Er begonnen teksten online te komen, zo’n beetje in dagboekvorm. Mijn blog was het ideale platform, want mijn mama las mijn oldskool dagboeken en vond tinternet toch maar een domme rage. Daar zou ze dus niet komen lezen en al snel werd het mijn voornaamste uitlaatklep. Ja moeder, gij weet: ik ben al altijd een slimme geweest.
Waarom ik nu nog altijd blog? Omdat ik dat plezant vind. Omdat ik niet wil stoppen. Omdat ik zo een logboek opbouw voor later. Omdat. Omdat. Omdat. Eigenlijk gewoon omdat het internet altijd een deel van mij is geweest. Wat begon als een avond curieuzeneuzen op mijn papa zijn computer evolueerde naar heelder nachten op Kreynet zitten. Er ontstonden vriendschappen uit die ik tot vandaag nog steeds tot mijn grootste goed beschouw en het internet bleef een constante. ICQ werd MSN en MSN werd WhatsApp. Ik vond er werk, hobby’s en leerde er het lief kennen. Online ben ik net dezelfde als offline. Een groot impulsief sociaal babbelgat en spring in ‘t veld. Het is dus logisch dat ik hier ergens op dat wereldwijdeweb mijn livingske heb gemaakt vol gedachten en gebabbel. Het zal wel altijd zo blijven. Welkom dus, in mijn living. Zet u. We zijn hier nooit alleen en er zijn paaseikes.
Kreynet, icq waar is de tijd 😮 zalig was dat, dagen werden nachten en nachten dagen en opeens kwam het gedacht… Oei, mijn slaap 😀
oh, wat een zalige veertigdaagse! Ik doe niet mee op bloggebied, ik zou vóór week 1 dood zijn, maar ik laat wel de chocolaatjes aan mij voorbijgaan. Behalve dan als ze mij aangeboden worden, want anders zou dat onbeleefd zijn.
Dus laat jij mijn dagelijkse snoepje zijn 😊
En kijk, zo een paaseitje… Als je echt aandringt 😁
Aaaj, kreynet heb ik precies niet gekend… msn daarentegen!! Uuuuren hen ik erop versleten! 😀 Voor mij is internet ook altijd een deeltje van mezelf geweest, ik zou echt niet zonder kunnen en vind het zalig om ze hele middag te surfen (op’t web off course) 😁 En, net zoals jij heb ik ook mijn lief via het internet gevonden, dus ik ben tinternet heel dankbaar 😍 X
Ah msn, waar is de tijd ;-). Met zo van die statussen met krulletjes errond en vol verborgen boodschappen. Geweldig jeugdsentiment. Leuk dat je ook meedoet trouwens!
Moh kijk! Z’is daar weer! 🙂
Allez veel succes, ik ben benieuwd. Ik doe ook mee en had gisteren even een aanval van binge-bloggen dus er staat al een en ander klaar.
Kreynet ken ik niet, MSN daarentegen heb ik teveel tijd op versleten maar ik geef toe, het was leuk. Terwijl ik nu bewust het internet probeert te minderen 🙂
Leuk dat je ook meedoet aan 40 dagen bloggen!
Leuk dat je terug bent!
Aah MSN, waar is de goeie ouwe tijd 😉
Van Kreynet heb ik nog nooit gehoord, maar die webcams, die hadden wij thuis ook 😀
ICQ, daar ben ik ook mee begonnen maar Kreynet ken ik niet. In welk jaar ben je dan beginnen bloggen?
ik doe ook mee met 40dagenbloggen (omdat ik niet zoveel extra moeite moet doen om dat te halen, dus we gaan eens proberen)