Het is vier uur, maandagmiddag twee oktober en ik heb vandaag nog niets gedaan. Letterlijk. Ik heb de ganse dag voor mij uit zitten staren en zuchten. Meestal betekent zo’n gedrag bij mij niet veel goeds en dit keer is dat niet anders. Hoe dat komt? Op zeventien augustus kreeg ik rond vijf uur in… Continue reading
