Grâce à toi et grâce à vous tous. Projectblogboek – Tip 19

Toen ik jaren geleden een blog begon was dat eigenlijk niet eens een blog. In een donkere hoek op tinternet had ik iets met felle kleuren, veel glitters en een ongelooflijk raar taalgebruik. Hier kunt ge daar nog iets van zien. Ik had geen idee waaraan ik begon of waarmee ik bezig was, maar het leek me tof en dat was genoeg. Er was geen haar op mijn hoofd dat dacht aan lezers of statistieken. Er was geen plan en dat bleef jarenlang zo.

Het bloggen stopte ik toen ik weg ging van mijn ex. Hij was webdesigner en eigenaar van mijn blog, we zijn in vrede uit elkaar gegaan, maar waar em mij kon raken heeft em het gedaan. Kwestie dat ik wat pijn zou voelen. Hij slaagde er wonderwel in, want hij pakte me mijn blog af en alles wat ik ooit gepost heb. Ik had de courage niet om opnieuw te starten en schreef vanaf toen blogposts in mijn hoofd. Uren lang zat ik te denken: “Had ik een blog, dan zou het nen leuke post geworden zijn hé”.

Het lief kwam in mijn leven en ik vertelde hem over dat bloggen en alles errond. Hij zei dat ik gewoon opnieuw moest beginnen. Ik knikte, ging akkoord en deed niets. Pas toen Kelly haar boek in mijn schoot belandde vond ik de energie om terug te beginnen. Het blogboek is wat mij betreft het boek van 2014. Ik heb u dat al verteld, ik weet dat wel, maar ik moet dat vertellen en blijven herhalen tot iedereen dat boek heeft, want het is gewoon geniaal. Het is zij die ervoor zorgde dat de goesting groot genoeg werd om actie te ondernemen. Het is zij die de woorden liet drukken die me een schop onder mijn kont gaven. Grâce à toi, Kelly. Grâce à toi.

In september gooide ik het spel hier online en sindsdien heb ik lezers. Dat. Dat laatste vind ik nog altijd te zot voor woorden. Statistieken? Lezers? Meningen? Reacties? Reacties. Weet gelle eigenlijk wel dat ik een stoefmapke heb op mijn computer met alle schoon dingen die gulder mij vertelt? Weet ge dat ik daar soms over aangesproken word in het dorp? “Ahja, das dat meiske met haar blog, daar.”. Weet gulder dat wanneer dat gebeurt mijn innerlijke diva wuift als een prinses? Mijn uiterlijke diva soms ook, in het geniep. Het is ongelooflijk wat jullie allemaal samen doen met mij. Nooit had ik kunnen bedenken hoe fantastisch het is om een stoefmapke te bezitten (serieus gasten, ik ben zot van dat mapke) of hoe zalig het is om te horen van jullie.

Er zijn een 200 reacties op mijn blogposts sinds de start en telkens ik de melding van een reactie krijg moet ik grijnzen. Wist ge dat ik soms naar ‘het toilet’ ga in school omdat ik per se een reactie wil lezen en er geen ontvangst is in de klas? Of dat ik mijn auto opzij zet, een reactie lees en dan terug de baan op ga? ‘Geweldig en Gênant’ werd gelanceerd omdat ik dat wel een grappig idee vond, nooit had ik kunnen verwachten wat dat los brengt bij mensen. Eindelijk bevestiging dat ik niet oliekoekedom ben, maar soms gewoon verstrooid en dat dat oké is. We zijn niet alleen daarin en dat is de max.

Dus merci gasten. Eén voor één. Zoveel soorten mensen met zoveel soorten reacties. Nooit gedacht dat ik dat zo leutig zou vinden. ‘t Wordt geapprecieerd hier in dat huizeke van ons.
Merci.