Mij zul je hier nog niet veel horen verkondigen over opvoeding en ouderlijke principes aangezien ik nu (nog) makkelijk praten heb: het kind zit nog in mijn buik zit en bleit bijgevolg dus ook nog niet. We zullen wel zien hoe dat moederschap en opvoeden mij vergaat. Enkele dingen die je waarschijnlijk wel kan verwachten als je mij kent zijn vrouwvriendelijk, duurzaam, genderneutraal, gezond en dat soort dingen. Soms zeg ik al lachend dat ik een hippie word, maar ik brei nog steeds geen sokken, dus elk vermoeden is ongegrond. Toen we onze tickets voor de babybeurs kochten wisten we echt niet waar we terecht gingen komen. Al bij al viel dat goed mee, want ik ben zot op goodiebags en genoeg geïnformeerd (over mutualiteiten, bijvoorbeeld) om mij niet om te laten praten met een domme verkoopstruc à la: “Kom bij ons want de geboortepremie is groter”. De inkom was ongeveer 10 euro voor ons samen, dus veel hadden we niet te verliezen.
We kwamen op de beurs aan rond openingstijd, want we wilden (eventuele) grote drukte vermijden. Dat was maar goed ook, want we hebben een kwartier mogen aanschuiven om binnen te geraken. Hoe moeilijk kan het zijn om zoiets vlot te laten verlopen? Enorm, blijkbaar. Eens binnen bleek de beurs veel groter dan verwacht en mijn enthousiasme steeg enorm. Het lief had al zijn eerste goodiebag (merci CM) vast en ik vloog van standje naar standje. Het lief en ik hielden ons dus bezig met overal eens rond te kijken, luisteren en wedstrijdformulieren zo waarheidsgetrouw mogelijk in te vullen.
Qua producten vond ik niet veel interessant. Veel merken die aanwezig waren kende ik al en andere zaken zoals rompertjes met opschriften zoals ‘Belgium’s next top model’ bezorgden me alleen maar maagzuur. Groot was mijn opluchting toen ik het kraampje van Retro Press en When I Grow Up zag. Hun producten, hun concept, hun ideologie en zelfs hun visitekaartje: alles stond mij aan en aan hun wedstrijd hielden we nog leuke foto’s over ook (Instagram, people).
Een tweede stand waar we even halt hielden was die van Paradisio. Logisch, want daar zal één van onze geboortelijsten liggen. Iemand had me ingefluisterd dat zij ook op de beurs gingen zijn want binnenkort opent er een vestiging van hen in Gent. Wanneer exact zal ik u nog weten te zeggen. Wat ik nu al weet is dat het wreed de moeite zal zijn, want iedereen die op de beurs was kreeg een tas en een kapstok met daaraan een bon die ze kunnen omruilen voor een verzorgingsset tijdens de opening van Paradisio Gent. Bonuspunten voor de woordspeling op die bon, trouwens.
De laatste stand waar ik u kort iets over vertel is die waar we het langst bleven staan en niet in het minst omwille van de twee sympathieke dames die daar het boeltje runden. Kent ge dat, dat ge onmiddelijk op een lijn zit met iemand? Dat ge een half uur zoudt kunnen praten en dan nog twee uur extra erna? Met deze madammen was dat zo. Hun stand bestond uit muziekinstrumenten voor baby’s, kleuters en peuters. Muziversum, zo heet hun leefwereld en het is daar echt plezant.
Qua goodiebags en kortingsbonnen mogen we eigenlijk ook niet klagen, maar daarvoor alleen zou ik niet speciaal naar zo’n beurs gaan. Het was voornamelijk leuk op die beurs omdat we nieuwe winkels leerden kennen. En wat die bakfiets betreft: de enige reden waarom ik daar een proefrit mee maakte was omdat het lief dat vroeg. Uit mijn eigen zou ik dat nooit doen. Of peinst ge soms echt dat ik een hippie ben?