Geweldig & Gênant 56

36 weken ver vandaag. Straks fotoshoot met onze Frankie. Normaal gezien wordt het een van de laatste sessies voor we de dochter echt zien. Zo ontzettend spannend. Ik had er geen idee van hoeveel gevoelens dat nu al loswekt, zelfs nog voor ze geboren is. Er is wat drama geweest met de doopsuikers (ik vertel dat wel nog een keer), waardoor we alles zelf moesten doen, maar ondertussen komt dat dik in orde. Het lief en ik zijn kraks in crisissituaties, al zeg ik het zelf. Aan haar gestamp te voelen vandaag is ze ook dolenthousiast voor een nieuwe fotoshoot. Nog dertig dagen gasten. Nog dertig dagen en het is Kerst.
Hashtag aftellen.

 

Geweldig

• Haar valiesje is klaar en dat van mij ook. Dat pakte mij zo onverwachts en hard dat ik een keer of drie goed moest slikken. Wij zijn chansaars.
• Alles is klaar. Volgende week nog wat gerief gaan ophalen van de lijst en dan zijn we 100% klaar voor de dochter haar komst.
• De pressdays in Antwerpen. Zoveel bijgeleerd, zoveel nieuws leren kennen en leuke mensen mogen ontmoeten (dag Sarah, dag Kelly, dag Ellen en dag Elke). Het lief was mee omdat ik zo ver niet meer kan rijden en hij vond het ook plezant.
• Familie en vrienden die zich afgelopen weekend en masse verzamelden om ons te helpen met het verhuizen van een chalet. Hartjes!
• Kerstruil editie twee is begonnen. Inschrijven kan hier en we zijn al met veel!

Gênant

• Opstaan en naar het toilet waggelen. De deurbel horen. Van het toilet komen, mij recht hijsen en pyjamabroek terug aantrekken, waggelen naar de voordeur. De voordeur openen en niemand meer zien. Eens goed zuchten. Naar de badkamer sloffen en kleren af doen. Net wanneer alle kleren uit zijn opnieuw de deurbel horen. Eens goed lachen. Die pakjesbezorgers ruiken het wanneer uw broek af is, zeg dat ik het heb gezegd. Verder heb ik het niet eens aan mijn hart laten komen en ben gewoon in de douche gestapt.
• Borstvoedingsbh’s gaan kopen. Kijken in de winkel en rustig alles op ‘t gemak passen in het kleedhokje. Klaar zijn met passen en het gevoel hebben dat er iets niet klopt. Even snel alles controloren zoals mijn schoenen. Niets fout opmerken, het gordijn vastnemen, een laatste blik in de spiegel werpen en zien dat je enkel je BH en salopette aan hebt, geen topjes of t-shirts. What was I thinking? Terug het kot in en jawel hoor: tussen de ‘te kopen’ stapel zaten mijn (als in: wat ik aan had) bovenstukken. Eens ik die aan had voelde ik me beter.
• Van het paskot naar de kassa gaan, fier als een gieter, met een kleedje en het schattigste ensemble ooit voor de dochter. Ook met gerief voor mij, post-partum, zoals dat heet. Het verplichte zwangerschapspraatje maken (ik hou ervan): “Ja, het is voor Kerst, ja ja, Kerstdag zelf. Ja haha …”. Mijn portefeuille openen en zien dat ik geen cent op zak heb en ook geen bankkaart. Oeps. Gelukkig werkt het lief er niet ver van en had hij weer de eer om reddende engel te spelen. Applausje voor het lief! Booee voor de zwangerschapsdementie.
• Vorige week in deze rubriek het volgende schrijven: “Onmiddellijk is trouwens met twee dekentjes en twee lakentjes. Zolang ik die kan onthouden is er hoop, denk ik”. Twee dagen later een preview van een blogpost sturen naar een bedrijf voor een samenwerking. Een enthousiaste mail terug krijgen met maar enkele puntjes voor verbetering: een domme herhaling, een typfout en tot twee (2!) keer toe had ik ‘ONMIDELIJK’ geschreven, of ik dat even wou aanpassen? Karma. Het is een bitch en ze zal nog niet rap veranderen ook, peins ik. 
• Met het lief een klapke doen terwijl hij in bad zit. Mij (zoals altijd) zetten op het Ikeakastje en honderduit praten over vanalles en nog wat. Iets voelen en drie seconden later op de grond liggen tussen een doorgezakt kastje. Voelen dat mijn zijkant geschaafd is en wenen van ‘t verschot. Het lief met een halve salto uit het bad zien springen om een tiende van een seconde al naast me te zitten om mij te ‘controleren’. Rustig worden en kalmeren. Streng zeggen tegen de dochter dat ze exact 10 minuten heeft om te bewegen of dat het anders richting spoed is. Haar vijf seconden later voelen bewegen en met twee tegelijkertijd lachen en zuchten van opluchting. Moraal van het verhaal? Ik ben een walvis. Of een nijlpaard. Een Rominijlpaard.