Al mijn ganse leven lang eet ik wat ik wil, wanneer ik wil en hoeveel ik wil zonder enig gevolg voor mijn gewicht. Al even lang zeggen mensen mij dat “het niet zal blijven duren!”. Eerst werd ik afgedreigd met mijn tienerjaren. Die zouden alles verpesten. Toen dat niet gebeurde was elke leeftijd die eindigde op een nul of vijf de grote risicofactor. “Wacht maar tot ge de 20, 25, 30, … gepasseerd zijt!”.
Het ultieme breekpunt zou mijn zwangerschap zijn. Op mijn hoogtepunt woog ik tegen de 110kg. Van de gynaecoloog tot oude vrouwtjes in de supermarkt, ze waren het er allemaal over eens: dat ging ik nooit meer kwijtgeraken. Bijna had ik ze geloofd. Bijna.
Al chance ben ik gewoon blijven eten zoals de spreekwoordelijke truckchauffeur, want nu is Emma anderhalf jaar en ik ben magerder dan ooit. Ik heb nooit anders geweten dan dat een lunch bestaat uit twee belegde broodjes en een vier-uurtje uit twee boules de berlin. Eten is één van mijn favoriete bezigheden en dat zal ook altijd zo zijn. Weet je wie ook zo is? De dochter.
Dit speelde ze vandaag binnen, met haar anderhalf jaar:
- 240 ml Hipp melk
- 1 rijstkoek
- 2 sandwiches
- 3 kommen soep
- 125 gram blauwe bessen
- 5 aardbeien
- 1 knijpzakje Hipp fruit (bijna leeg)
- 10 druiven
- 1 speculoosje
- 2 barbecue worsten
- 1/2 chipolata, pikant
- 4 balletjes (die van de Renmans)
- 1/2 ribbetje
- 1/2 pot appelmoes (met stukken)
- 10 tal frietjes
Weet je hoe dat komt? Appelen en bomen. Genetica op zijn best. Seffens nog wat melk en de dag zit er weer op voor ons kind.
Ik ben jaloers! Bij mij was dat ook en tegen mij zeiden ze dat ook. En ze kregen gelijk helaas: vanaf de moment dat ik stopte met roken zo’n 15 jaar geleden ben ik heel erg veel bijgekomen. Geniet ervan!
Wat mooi! M’n moeder is ook zo: een “doorjager” zoals wij dat noemen. Maar met die appels en die bomen is er in mijn geval dan toch iets verkeerd gegaan :-s