Wat is iets dat je deze week geleerd hebt waar anderen ongetwijfeld ook iets aan zullen hebben of dat anderen kan inspireren?

Zoals jullie wel weten ben ik een feministe. Dat zet zich ook voort in de opvoeding van onze dochter. Al toen ze nog in mijn buik zat was ik bezig met het bedenken van een genderneutrale aanpak en mij aan het inlezen in de bevindingen van de WHO betreffende child development. Nog zo’n stokpaardje van mij is het zelfbeschikkingsrecht over haar lichaam. Ik las studie na studie en besefte dat we heel hard ons best zouden moeten doen om een zelfzeker kind op te voeden. Quasi alles rondom je in de maatschappij werkt immers tegen. Overdreven denk je? Ik geef u 10 voorbeeldzinnen. Pakt u al maar een koffie.

1. “Allez, we zijn weg, kom, beleefd zijn en een kusje geven aan …”
   Euhm. How about no? Beleefd zijn heeft niets te maken met een kind verplichten om fysiek contact aan te gaan. Beleefdheid is begroeten, en dat kan gerust ook als je zwaait. Ook als het familie is, ja. 
2. “Oh jij bent zo’n lief, schattig, mooi, knap, … prinsesje.”
   Exact. En de jongens zijn zo stoer, sterk en echte kanjers. Ga toch weg.
3. “Neen, toch geen auto! Dat is voor jongens! Hier, een pop.”
   Want vrouwen rijden niet met de auto, dat was ik even vergeten, zeg.
4. “Kom eens hier”, en pak het kind op terwijl het aan het spelen is.
   Serieus? Beeld u eens in dat ge op uw werk zit, druk geconcentreerd, en plots pakt iemand u op en die zet u in het kopieerlokaal. Dat, en liefst vijf keer per uur, want de volwassenen willen aandacht. Ik snap zoiets niet.
5. Meisjesafdeling: “Daddy’s Girl”, “Sweet princess”, “Dreamer”, “Sweet like candy”, …
   Jongensafdeling: “Warrior”, “Mom’s tough guy”, “Smart kid”, “RAWR”, …
   Ik zwijg dan nog over de kleuren en het glitteraanbod. Mag mijn dochter misschien ook een dinosaurus? Zonder strik. Merci.
6. “Ja, het is een meisje hé, die zagen, HAHAHAHAHA!”
   Wanneer een baby vermoeid is en het dus lastig heeft, want ge weet dat misschien niet, maar elke reden om seksistisch te zijn is een goede, al zeker als ‘t een mopje is! Ge kunt niet vroeg genoeg beginnen!  HAHAHA!
7. “Oh een staartje in je haar, nu ben je echt mooi!”.
   Neen, ze is verzorgd met haar haar gekamd en in een staartje. Ze is altijd mooi, ook zonder staartje en met een bezweet voorhoofd. Altijd. Jezelf verzorgen doe je omdat je het waard bent. Omdat je zorg draagt voor jezelf.
8. “Later kan je dan trouwen met papa”
   Of met mama, of met niemand. Tegenwoordig kan dat allemaal, hé. En ja: dat is een keuze die ze heeft. Ik hou ons kind het liefst uit bekrompen hokjes.
9. “Van onze leerlingen verwachten wij dat zij een onderscheid maken tussen schoolkledij, sportkledij en vakantiekledij.”, in het kleuteronderwijs. 
   Ge kunt u afvragen wat dat te maken heeft met feminisme, tot ge die drie termen probeert te definiëren met het modebeeld anno 2017. Wist ge trouwens dat het quasi altijd meisjes zijn die aangesproken worden op hun kledij? Moh, gij.
10. “Amaai! De papa is aan het babysitten vandaag! Dat is wel zwaar zeker?”
    Voor deze moogt ge zelf een rant bedenken, want ik ben al een lucifer tegen mijn BH aan ‘t houden.

Wat heb ik dan geleerd deze week? Dat het iets uithaalt, dat bewust zijn. Het opnemen tegen een groot deel van de maatschappij en van je eigen omgeving kan soms vermoeiend zijn. Het kans zelfs een beproeving zijn om de verouderde ideologieën uit de jaren tachtig telkens opnieuw in vraag te stellen en koppig je idee als ouders door te duwen. Soms sloeg de twijfel zelfs toe. Soms wilde ik glasheldere argumenten. Dus zocht ik verder op. Onderzoek na onderzoek. Ik vroeg de raad aan vrienden met verstand-van-zaken en bekeek heelder uiteenzettingen op YouTube. Vorige week zag ik voor het eerst de vruchten van 15 maanden koppig in ons doel te geloven

De baby en ik zaten op een speelplein, het lief een meter of twee verder. Er kwam een man dicht tegen haar staan, te dicht, naar haar goesting. Ze probeerde met haar handje tegen zijn been te duwen, maar hij was naar zijn kind aan het kijken en had het niet door. Ze ondernam nog een poging, nog een poging en zelfs een ultieme laatste poging. Tevergeefs. Toen keek ze naar boven, wees ze met haar vinger en begon ze te roepen in babytaal. Eerder te schreeuwen, om eerlijk te zijn. Het werkte. Hij ging fysiek achteruit en ze had haar persoonlijke ruimte terug. Toen zei ze “Ja!”, en ging ze terug spelen. Zo simpel kan het dus. Emma beseft dat wanneer iemand te dichtbij komt, het niet oké is. Of dat nu een kind, volwassene of om het even wie is. Wij glunderden. Dat de wereld zich maar vast houdt, want voor jullie het weten, is het elke dag 8 maart.