Why I Instagram in the English now

Sinds Telefacts (of één of ander programma) eens om de zoveel tijd beslist een uitzending te wijden aan influentials is het hek van de dam. Er zijn enkele vrouwen die zeggen duizenden euro’s te krijgen om thee te drinken en plots loopt iedereen het risico aanzien te worden als ‘fake’. Hoe komt dat toch? Een foto van mijn dochter haar verjaardagsfeest met taart en ballonnen betekent plots niet dat ik dat allemaal gratis kreeg of zelfs met korting. Neen. Die foto betekent dat mijn dochter jarig was en we een taart hadden en ballonnen. Mensen zijn tegenwoordig zo achterdochtig dat er verwacht wordt dat elke Instagrampost (of blogpost) voorzien wordt van “*dit is niet gesponsord, ik vind het gewoon leuk/lekker/tof“. Wel: ge kunt de boom in. Als ik ooit duizenden euro’s krijg om thee te posten leest ge het ongetwijfeld in de Dag Allemaal (bestaat dat nog?). Dan kunt ge misschien zelfs denken: “Tof voor haar zeg. Ze blogt al zo lang. Ik ben blij dat ze van haar hobby haar job kon maken”. Tenzij je denkt dat ik geen thee lust en het enkel doe voor het geld, stuur dan een bericht. Ik heb sowieso een uitleg.

Sinds een dikke week post ik foto’s op Instagram voorzien van een tekst in het Engels in plaats van in het Nederlands. Wat ik niet verwacht had is dat ik er zoveel vragen rond zou krijgen. Zoveel vragen zelfs dat ik er een blogpost aan besteed. Of ik soms een influential wil worden? Of ik dat moet van bedrijven (huh? welke dan?)? Of ik nu ook ga bloggen in ‘t Engels? Is het Vlaamsch niet goed genoeg meer misschien? HE? HE? GIJ VERRADER? Rustig gasten. Rustig. Ik wil gewoon miljonair worden en mijn plan is om dat te doen met 1100 Instagram volgers. Of wat dacht je? Neen dus.

Het zit zo: vroeger was Instagram een app waar je at random foto’s op gooide over de dingen die je wilde delen. Soms waren dat er zes per dag, soms zes dagen geen enkele, en allemaal vlogen ze online zonder nadenken en met een lelijke filter erover. Onze camera’s konden nog niet wat ze nu kunnen en elke foto trok eigenlijk op niet veel. Geleidelijk aan kwam daar verandering in. De zogenoemde ‘influencers’ maakten hun intrede en Instagram veranderde traag maar zeker. Er werd gretig gebruik gemaakt van hashtags en mensen begonnen een verhaal te vertellen met hun ganse feed (alle fotokes samen) in plaats van met een enkel foto. Het werd een beetje Facebook, met momenten, vol lange emotionele posts over geboortes, overlijdens, moeilijke momenten en euforische gebeurtenissen. Onder bepaalde hashtags (denk maar aan #thegentlemom) verzamelden gelijkgezinden hun posts over bepaalde onderwerpen en alles werd daardoor ook internationaler. Het aantal volgers ging opeens veel verder dan die paar collega’s en ex-klasgenoten. Het werd een verlengde van een blog, maar dan met foto’s in de hoofdrol, in plaats van tekst.

Niet veel later kwamen er statistieken en Instastories op Instagram. Voor mij veranderde dat laatste alles. Sinds die dag ben ik mijn Instagram puur gaan gebruiken als een fotoalbum. Ik kies bewust de mooiste foto’s en beelden vol verhaal om op Instagram te plaatsen. Netjes in mijn feed met wat tekst en passende hashtags. De rest, de impulsieve brakke foto’s, kan je zien in mijn Instastories. Die zijn na 24 uur weer weg en dus persoonlijke momentopnames. Mijn gsm bewaart ze wel, wat voor mij perfect is. Met het veranderen van mijn feed veranderden mijn volgers ook. Het werd internationaler en na een zoveelste privébericht van iemand die vroeg wat er stond in het Nederlands dacht ik “Fuck it, ik ga in ‘t Engels, peinst ervan wat ge wilt”. Achteraf kwam ik daar een beetje op terug, vandaar deze blogpost. And don’t say anymore that I didn’t do een effort to tell you hé. Now you knows and we can do back normal to each other. #INFLUENCERSFORMILLIONAIRES

Volg me. Volg me. Volg me. Volg me. Volg me. Volg me. Volg me. Volg me. Volg me. Volg me. Volg me. Volg me. Alsjeblieft. Please, ook.